Bu bölümde yine carlos’un kırılmalarıyla ilgili anıları var. Los angeles’i yuvası olarak görüyor ve oraya bir bağımlılığı var (bizim de yok mu).Arkadaşları ailesi gibi. Tek varlığı onlar. Doğal bir dert dinleyici o. Aslında o kasetlerde dinledikleri insanlar gibi olduğunu anlıyor arkadaşlarının da.
Pete’in aldatıldığını öğrenme hikayesi var bu noktada. Patricia ile yaşadığı gerilimi anlatıyor. Ardından Rodrigo’nun hikayesini anlatıyor. Rodrigo durmaksızın kentten ayrılmaya çalışan ama bunu bir türlü başaramayan biri. Rodrigo’nun babası her zaman ona destek, borçlarını ödüyor ama son krizin yaşandığı sırada yani Rodrigo’nun son başarısız gitme krizinde o gün oğluna şunu söylüyor;
“bu kez sana yardım edemem evlat. Bu kez korkman lazım çünkü baba rodrigo artık burada değil.”
Bu cümle carlos’un nerdeyse koşarak Don Jaun’ım yanına gitmesine neden oluyor. Acılar içinde kıvranıyor carlos. Arkadaşlarını yargılamaya başladığı için son derece mutsuz. Bu kadar takılmamasını söylüyor Don Juan ona… “Kral ölmeden devir gerçekten kapanmaz” diyor.
“ve kral da sensin”.