Yine İspanyolca yayınlanan bir röportaj. 1996 yılına ait yani görece yeni. 2 Bölüm olacak.
Sevgiler & Selamlar,
Aki
Carlos Castaneda Röportaj
La Jornada Gazetesi
Orijinal yazı İspanyol'ca ve Arturo Garcia Hernandez tarafından yazılmıştır.
“Markos? Onu tanımıyorum... Özür dilerim. Hiç tanımıyorum...”
“Biz insan varlıkları olarak, hem kendimizi özgürleştirme şiddetli arzusu hem de korkusu ile birlikte yaşıyoruz” (Castaneda)
Şaman, “Bizim için gerekli olan şey manyakça kendini beğenmekten vazgeçip enerji bedenimizi keşfetmektir” noktasına işaret eder.
Carlos Castaneda ne 'Markos' ne de EZLN'yi (*) biliyor; o gazete okumuyor; bir guru veya kurtarıcı olmayı reddediyor; şefkat ve sosyal ilgi'nin kendini yenileyen bir yalan olduğunu düşünüyor; o gurulara ve tanrı tüccarlarına karşı; annesinin komünist ve kısa yazılar biri olduğunu garanti ediyor; Meksiko City'de, Cuma'dan Pazar'a kadar süren 'Tensegrity'nin yeni yolu' seminerinin molasında medya ile konuşurken, bir büyücü veya şaman olarak tesirli olarak bilgisini yaymanın hangi kademe ile başladığı, ve şu bu gibi meseleleri ele aldı; Cumartesi gecesi, bir saatten fazla bir süre ile 'Don Juan'nın Öğretileri' ve 'Erk Öyküleri' yazarı birçok farklı soruyu cevapladı. Sakin bir konuşma ile, sıkça şaka yaparak, her zaman muhataplarına saygılı, ihtiyatlı, çevresindeki sekiz gazetecinin soruları peş-peşe ateşlendiğinde, Castaneda bir konudan diğerine gidiyordu. Tek istediği, resim ve ses kaydının olmaması idi. Aşağıda notlardan düzenlenmiş, bu konuşmanın bir metni bulunuyor. Castaneda için, bir büyücü olarak deneyimlerini anlatması ve açıklaması için kelimeler yetersiz ve sınırlıdır; aynı zamanda o, kelimelere doğrusal mantıktan kaçan ve normalde bizim oynadığımız değer ve anlamlar bağladığı, akılda tutulmalıdır.
---
(*) EZLN = Ejercito Zapatista de Liberacion National – Zapatista Ulusal Kurtuluş Ordusu. Marcos da bu silahlı devrimci örgütün başı olan Subcomandante Insurgente Marcos'dur.
---
“Büyücülerin spiritüalizm ve kutsallık hissine nasıl bakıyor?”
“Spiritüalizmi sizin nasıl anladığınızı bilmiyorum. Maddiyatın tersi mi?”
“Şart değil, bütünün bir parçası, başka.”
“Evet, bu durumda, Juan Matus saf bir ruhtur. Büyücüler, spiritüalizme değil, insan ruhuna inanır. Don Juan sıkça diyordu ki: 'Ruhumu seviyorum. İnsan güzel bir ruhtur. Eğer bana ödeyemediğin bir şey borçlu olduğunu düşünüyorsan, insan ruhuna öde'. Kutsallık için ise:
“Şamanlarda bir rahip hissiyatı yok, ve kutsallık karşısında diz çökmezler. Yarmaya gerek yok. Niyet tutarlar, her şeyi yapmaya ve değiştirmeye yeterli olan erk, sürekli güç. Fakat onlar dilenmez.”
“Kadim Meksika'nın büyücülerinden bahsederken, kimleri kast ediyorsun? Çünkü burada farklı kültürler vardı: Maya'lar, Aztek'ler ...”
“Hayır. Don Juan için Meksika'nın kadim zamanları yedi ile on bin yıl öncesiydi.”
“Don Juan'dan ayrılma sürecin nasıl olmuştu?”
“Ben ayrılmadım. O bana böyle dedi. Zamanı geldiğinde o benimle devam edemeyecek kadar kendisinden büyük ölçüde farklı olduğumu kavradı. Ve beni tuzağa düşürmeye başladı; benim tüm çıkışlarımı kapatıp beni yalnız bıraktı.”
“Sen Meksika Yerlilerini biliyorsun. Çok kötü şartlarda yaşıyor, ve onların altı bin tanesi hapiste; Meksika'daki Yerlilerle ne kadar ilgilendin?”
“Ben kesinlikle ilgilendim. Bir keresinde don Juan'a bir soru sormuştum. Bir süre önce yayınlıyamadığım bir kitap yazdım, 'Nacho Coronado'nun Şöhreti'. Nacho, verem olan bir Yaqui yerlisi idi, ve banka kredisi ile 'Vitaminol' ilacını alıp iyileşeceğini zannediyordu. Don Juana sormuştum: 'Bunun için endişe etmiyor musun?' Nacho'nun ana maddeleri benimkiler ile aynı'. 'Evet, çok endişeleniyorum; Fakat aynı anda senin için de endişeleniyorum, sen daha iyi olduğunu mu sanıyorsun?... Tabi ki, Ben onlarla da ilgileniyorum; fakat seninle de ilgileniyorum. Biz öyle bir durumdayız ki, hiçbir şey, bir ara dahi vermeden, bizi tüketen isteklere aç bir şekilde katılıyoruz.' dedi.”
“Markos, Ejercito Zapatista de Liberation Nacional (Zapatista Ulusal Kurtuluş Ordusu), ve Chiapas'ta ayaklanan Yerliler hakkında ne düşünüyorsun?”
“Kim? Markos? Onu tanımıyorum. Hiç fikrim yok. Lanet olsun, (TRT çevirisi :-) Ben uçtum! Özür dilerim, hiçbir şey bilmiyorum.”
“İnsanlık için ne düşünüyorsunuz?”
“Hüzünlü bir hissim var. İnsanlık için çalışıyorum (…) İnsan, muazzam sorumlulukları olan, olağanüstü bir varlıktır. Fakat o hep ben, ben, ben, ben, durumundadır. Neden bu kadar homojendir. Neden her şeyi ego'nun tutkusu haline çeviriyor? Neden kendi özgürlüğünden korkuyor?”
Castaneda'nın anladığı özgürlük, “idrak kabiliyeti ön yargısını” nın kırılmasına neden oluyor, kendini manyakça beğenmekten vazgeçmek; her birimizi kendi 'enerji bedeni' ni keşfetmeye imkan veren; Rüya görmeyi başarmak. Ve her şeyden sonra, neticede, diğer dünyalara giden 'zor fakat zarif' bir yola başlama durumunda olmak.
“Bizim günlük dünya mantığına göre, bu özgürleşme niyeti mesihe aitmiş gibi yorumlanabilir; ve zaten biliyoruz ki mesihlik deneyimleri ile gerçekleşir.”
“Hayır, hayır, hayır. Bu çok utandırıcı. Biz bu kadar önemli değiliz. Mesihlik, yeni dalganın (new wave) tüm guru'ları ve yeni çağdır (new age). Ben bir şey taslamıyorum. Biz veremeyeceğimiz bir şeyin umudunu önermiyoruz.”
“Pek çok insanın acı çektiği, Bosna, veya Chiapas'taki sorunların, insanlığa dair ilgi eksikliği kaygısını nasıl yatıştıracaksın.”
Fakat, bal-peteğim, lütfen, acı çekme her tarafta var, yalnız orada değil ki! Annem bir komünistti, makaleler yazan biriydi, bir proleter idi. Bu bana miras kaldı. Fakat don Juan dedi ki: 'Sen yalancısın. Endişelendiğini söylüyorsun ve bak nasıl davranıyorsun kendine. Bedenini bozmayı durdur. Gerçekten insan kardeşlerin için şefkat duyuyor musun?' 'Evet' diye cevapladım. 'Sigarayı bırakman yeterli mi?'. Hayııııır! Şefkatim yalandı. Eski haydut bana dedi ki: “sosyal ziyafetlerde çok dikkatli ol. Bunlar plasebo'dur, onlar büyük enayilerdir. Kendilerini yeniledikleri yalandır.”
“Neden, zamanımızın insanı gibi, gazeteleri okumuyorsun?”
“Çok basit bir nedenle, çünkü ben yerel şeyler konusunda çok, çok, çok, çok katılaştım.”
“Savaşçının yolunun, ıssız bir yol olduğunu yazmıştın. Çok katılımlı Tensegrity kursları yapmak bunu yalanlamıyor mu?”
“Hayır. Burada zor şeylerden bahsetmiyorum. Belki Tensegrity sana gerçekten zor şeyler hakkında konuşacak enerjiyi verecek. Fakat bir yerden başlamak gerekiyor.”
“'Don Juan'nın Öğretileri' halüsinojen bitkiler için bir inanç yarattı, fakat şimdi sen bu kitabı menettin; en iyisi unutmaktır diyorsun. Neden?”
“Bir kimseyi hazırlıksız olarak bu bitkilerle ilgilenmesi onu hiçbir yere götürmez. En çok, birleşim noktasını kaydırır, o da kısa süreliğine. Şimdi, don Juan bunları bana verdiğinde, bu anın uyumuydu. Büyük babamın ciddiyet değerlerine inanarak büyüdüm. Birleşim noktam neredeyse kaynaklanmıştı. Don Juan Matus dedi ki: 'Büyük deden yaşlı bir osuruktur'. Birleşim noktam kaynaklanmıştı ve yalnızca halüsinojenik bitkilerle kaydırılabileciğini biliyordu. Fakat, diğerlerine aynı şeyi hiçbir zaman yapmadı; onlara kahve dahi vermedi. Halüsinojenikler benim için gerçek bir değerdi, fakat ben onları bir gösterge için aldım.”
“Şimdi başlayan bu açılımdan ne bekliyorsun?”
“Ne olacağını bilmiyorum. Don Juan hiçbir zaman bu ayinde bana ne olacağını söylemedi (…).
Önceleri uyumlu bir şekilde don Juan'nın emirleri ile biz bunu sürdürmekte dikkatli idik. O, bizim sahne ışıklarının altında olmamızı yasaklamıştı. Şimdi ben de öğretiyi böyle devam ettirmek istiyorum, daha fazla ona ödeyemeyeceğim büyük bir borçtur.”
“Guru olmaktan korkmaz mısın?”
“Hayır, çünkü ego yok bende; bunun başka yolu yok.”
---
... devam edecek ...
Çeviri : Aki
Aki tarafından Çrş, 05/01/2011 - 18:18 tarihinde gönderildi.
Tensegrity semineri bitti.
“Ben hepiniz gibi bir aptalım.” Carlos Castaneda
“Eğer burada bir enerji varsa, Mexiko'ya gelmeyi sürdüreceğim.”
Carlos Castaneda'da onun spirirüel rehber olduğunu belli edecek hiçbir şey görünür değil. O, çok zayıf, kısa ve gösterişsizdir. Esmerdir; saçları kısa ve öne taralıdır. Uzun kollu bir gömlek ve arka cepleri olmayan bir blucin giyer. Sahnede, gömleğine iliştirilmiş küçük bir mikrofonla, seyircileri karşısında sakince davranır, Tensegrity'nin yeni yolu ile ilgili üç konferans için Centro Asturiano'da 700 kişi toplanmış. Oturarak veya yerdeki halıda yatarak, şakalarını bekleyerek onu dinliyorlardı, bazen yüksek sesle gülerek bazen de alkışlayarak ona beğenilerini sunuyorlardı.
“Dün gece anlattığım fıkrayı hatırlıyor musunuz? Onu şimdi tekrar anlatacağım... ne demiştim? Ben bunadım!.”
Castaneda konuşmalarına her zaman şakalar ilave ediyordu, bu da kuşkuları hallediyor veya onları oldukları gibi bırakıyordu, konuşmanın üstüne düşünmek için denemeye yer bırakmıyordu.
“Kısa ve fonksyonel sorular sorun. Benim sizi dinlemem içi değil, bilmek istediğiniz için sorun.”
“Abartılı sorular” ile karşılaşmamak için yazılı soruları almıyordu, ve takipçilerinden aldığı bunların birkaçından bahsediyordu:
“Bir kuş olduğumun rüyasını gördüm”
“Nasıl bir kuş? İbne misin nesin? Bir Çin cevabı oldu ama gayet uygun.”
“Eğer çift'imsem bunu nasıl bilebilirim?”
“Sen çift'sin akılsız ahmak. Çift akılsız ahmak.”
“Hiç bir zaman olmadığım gibi nasıl olabilirim?”
“Hımmm, bilmiyorum. Mastürbasyon ...”
“Mantıklı olma nedeni için bir neden söyleyin. Hayır, hayır! Birileri zihin ile yönlendirilmemelidir. Bunlar derin sorular gibi gözükür ama değiller. Bunlar gösteridir. Don Juan o kadar basitti ki beni ürkütüyordu. O dolaysız bir varlıktı. Hiçbir yere gitmeyen sokaklara saparak kaybolmuyordu. Büyücüler pragmatik varlıklardır. Biz amatörleriz. İnançlarımız sürdürülemezdir. Bizim için bunları sürdürmenin tek yolu öfkelenmektir: 'Bunun doğru olmadığını nasıl söyleyebilirsin, sen geri zekalı?' ve böylece gideriz, öfkelenerek. Burada korkunç bir gerçek var: hiç kimse özgür olmak istemiyor. Ürkmüş bir durumdayız. Ne çıkar ki? Bilmiyorum. Ürktük. Bir cesur tavuk polisten kaçarak bir firari oldu, bir mülteci. Sonsuza kadar mı?, diye sordu bir kız. Bal peteğim, ya tavuk kümesi ya özgürlük! Ben özgürlüğü seviyorum. Kümesleri sevmiyorum. Kümeslerde benim olmayan şeyler var.”
“Ben guru değilim. Ben kimseye bir şeyi yapması için ne izin verebilirim ne de yasaklayabilirim. Bu çok Hintli bir şey olurdu! Ben kimseye ne şaman olup olmadığını, nede aptal olduğunu söyleyemem. Ben kimim ki ona bunu söyleyeyim? Beni savunulamayacak duruma sokuyorlar.
Saygısız olduğunu düşündüğüm birini gıcık edemem. Bu dostluklarda olur. Fakat ben kimsenin dostu değilim. Ve kendimi korumak için kimseyi görmeme yolunu seçtim.” Kimliğini açığa çıkarmak için başka bir zaman düşünülmeyecek bir şey yapar: “Yukatan'dan değil, Güney Amerika'dan geldim. Campeche'den geldiğimi soruyorlar, çünkü kısa boylu ve koca kafalıyım. Hayır, Campeche'den gelmedim. Daha aşağılardan geldim ...”
Beni özel bir şeye dönüştürecek gerçekten bir şey yok. Yok! Enerji boyutunda talepler de yaptım ama yok, bende olağanüstü bir şey yok. Ben sizin hepiniz gibi bir salağım. Don Juan'dan öğrendiğim en önemli şey içsel sessizliği başarmaktır, zihnin hegemonyasını kaldırarak özgürlüğe ulaşan bir yöntem. Bu zihni susturmaktır. Don Juan, 8 veya 10 saniye zihni susturmayı başarmanın olayları ilginç olmaya başlatacağını söyledi, ve bir osuruk olarak şunu sordum: 'Sekiz saniye olduğunu nasıl anlayacağım?'. Hayır, tatlım, olay böyle değil. Sekiz saniyenin sana ne ifade ettiğini bilmiyorum. İçsel bir ses bize söyler. Önemli olan nokta, sessizliği saniye saniye biriktirmek. Saniye saniye biriktirirken bir anda bilmeden eşiği geçtim. Artık orada zihin yoktu.
Yalnızca sessizlik. Bu sessizlik otuz yıldan daha yaşlı artık. Simdi sizinle bu sessizlikten konuşuyorum.”
“Bu tür seminerlerde, don Juan'nın hiç görmediği şeyler gördüm. iddia etti. İnsanlar bilmeden enerji bedenlerini etkiliyorlar. 30 yılda öğrenilen bilgi iki saniyede geliyor. Ağustos'tan bugüne kadar, ne düşüneceğimi bilemiyorum. Kendimde birçok enerji yeteneği gördüm ve bunlarla ne yapacağımı bilemiyorum. Senin ne kadar hızlı öğrendiğini gördüm. Her birinizi teker teker alsaydı, bu boktan an'ı size göstermem aylar alacaktı. Birlikte olunca neden bu kadar çabuk oluyor?
Bilmiyorum. Topluluk … grup daha fazla güç veriyor ...”
O, 'Zihni takmadan' ve enerji bedenini kullanmayı önerdi.
“Zihnim, benim için çok yabancı bir şey. Gerçek senle aranda bir tabaka var. Zihni çıkar, ve işte, bu sensin. Bu birinden doğruculuğu ayırır ve seni işlevsel bir şeye dönüştürür: savaşan bir varlık yapar.
O, tekrar ben merkezcilikle mücadele eder.
“Ben ideolojisi en ölümcül olanıdır. İnsanlar yalnız kendilerini düşünerek yaşarlar, psikiyatrlara yalnızca kendilerini anlatmak için giderler. Ne felaket! Kendim, ve kendim, yalnızca kendim hakkında kaygılanırım. Biz böyle değiliz! Bizim olmayan tavırları neden savunuruz? Bunlar zihinsel mastürbasyondur. Bize ne yüklediklerini sorgulamıyoruz, çünkü enerjimiz yok. Davranışlarımızı dönüştürebilen enerji bedenimizdir, ve biz ona sahip değiliz. Bu bir büyücü paranoyası değil. Büyücüler çok sade ve dolaysızlar, maske giymezler, doğrudan cevaba yönelirler.”
Bir süre önce görmeye gittiği ünlü bir astrologla olan bir deneyimini nalatmaya başladı. Kendisini Joe Cortez Chicano olarak tanıtmış, ve ona çakralarının kötü durumda olduğunu söylemiş.
“Kafamı karıştırdı ve aylar sonra tekrar ona ziyarete gittim. Beni unutmuştu. Ona Carlos Castaneda olduğumu söyledim ve şimdi de haykırdı: 'Çok ışık çok!'.
“Julio Iglesias'in ona yanaştığını söyledi. “O benim sevgilimdi”. Diye açığa vurdu: Her gün sevişiyorduk. Çok iyi değildi, ama her gün sevişiyorduk.'
Castaneda bu kişisel açıklamanın nedenini bilmiyordu, ama şöyle cevapladı: 'Ben de. Sen seviştin, ben düşündüm.
O açıkladı: “Ben bıkkın bir sıkışın çocuğuyum. Don Juan beni bir enerji pintisi haline getirdi. Onu harcamıyorum. Hiçbir şey yapmıyorum. Fakat her şeyi yapıyorum. Hiçbir şey hissetmediğinde seksüel dürtü nedir ki? 'Yatak karısı' denen bir kadını tanıyordum. O hiçbir şey hissetmiyordu ama 11 tane çocuğu vardı.”
İki saat süre ile, son konferansındaki katılımcıların sorularını dinliyordu. Tesegrity ve ima edilen bir dizi fiziksel egzersiz konusunda epeyi tereddüt vardı. Birçoğu ona 'nagual' olarak hitap ediyordu.
“İrade nasıl güçlendirilir?”
“Enerji ile. Bunun tek yolu budur.”
“Niyet yeterli mi?”
“Enerji ile. Tek yolu budur.”
“Tatlım! Niyet her şeydir. Bu 'Hayat yeterli midir?' demeye benzer. Niyet evrende bir güç'tür.”
“Biz Niyetin birer parçası mıyız?”
“Biz Niyetin ara toplamıyız.”
“Tensegrity tek çözü mü?”
“Benim bildiğim tek. Carlos Castaneda olarak 30 yıldır senden çok daha fazlasını duydum... Off! Ne mucizeler duydum.”
“Ayakkabı giymeden Tensegrity yapılabilir mi?”
“İstersen çıplak yap, ama yap.”
“Konuşmanın doğru yolu nedir?”
“Hımm! Doğru sıçmanın yolundan da bahsetmemiz gerekir. Don Juan doğru çiğneme hakkında konuşuyordu. 'Neden?' diye sordum ona. 'Günahtan kaçınmak için' diye cevapladı. (Belli ki bu da başka bir kelime oyunu. Başka bir yerde Castaneda, don Juan'nın yerken osurmaması için konuşmaması gerektiğini söylemişti. İspanyolca 'günah' ve 'osuruk' birbirine çok benzeyen kelimeler.)
“Tensegrity'i denedim ama yeterli olmadığını hissediyorum.”
“Ne için yeterli?”
“Çocuklarımızı sosyal düzenden çıkarabilir miyiz?”
“Biz sosyal düzenin bir parçasıyız. Ebeveynler olarak yapacağımız, sosyal düzenin tüm saçmalıklarında kendimizi ayırmaktır.”
“Bir çok insan senin dediklerini yaparsa ne olaca?”
“Ne olacak? Nereden bileyim? Tahminde bulunamam. Don Juan'nın dediği gibi: 'Yıldızlara sor …'
“Meksika'ya gelmeye devam edecek misin?”
“Burada enerji varsa, evet. Biz bir birlik kuracağız... Evet, bu şeylerden fazlasını bilmek isteyen insanlardan oluşan küçük bir grup. Bu semineri düzenleyen aynı kişilerdir... Meksika anlaşılmayan şeylerle dolu, çünkü yeterli zekamız yok. Bu şartlar altında, davranışlarımızla bulamayacağımız, bir sürü uygulanabilir olmayan şeyle doluyuz...”
Konferans bitti ve Castaneda kürsüden, kendisine yaklaşmak isteyen halkın arasına aşağı indi. O, yalnız bir kitap imzaladı. Genç bir adam şu soruyu sordu: 'Nagual, benim için parmağınla bir imza verebilirmisin?'. Sağ bileğini Castaneda'ya dokunmak için uzattı, fakat hayır, dedi, ve kapının ardında kayboldu.
La Jordana Gazetesi
Yayım Tarihi : 30 Ocak 1996
Çeviri : Aki