Kitapları okuduktan sonra heyecan ve ürküntü duyumsadım. Bize farklı boyutlar olduğunu, bu boyutlara ulaşmak için "insanlığımızdan vazgeçmemizi" söyleyen kitaplar bunlar. Ancak gerçekten hazır mıyız, "insanlığımızdan vazgeçmeye" !? Onu arkamızda bırakabilecek miyiz? Tüm bunların cevabını yine kendimiz biliyoruz. Esas mesele neden savaşçı olmak istediğimizde..Buna cevabınız nedir? Neden insanlığınızdan vazgeçiyorsunuz?
Özgürlük ;)
Biraz daha açsaydınız keşke..genel bir tabir olmuş. Özgür değil misiniz? Ya da özgürlük derken ne gibi bir özgürlükten bahsediyorsunuz?
Kontrolü ele almak için. Hayat bizi oradan oraya, iyiden kötüye, sevgiden nefrete, olaydan olaya sürükleyip götürüyor. Kendimi bir yaprak gibi savrulmuş, daima bir şeylerin insafına bırakılmış gibi hissetmekten iğrendiğim için. Kudretimi yaşamak için. Yani kendi üzerimde yalnız kendimi bulmak için.
Bu soruyu ben de düşündüm. Acaba diğer sıradan insanlardan farklı olmak için egomuzun bize oynadığı bir oyun olabilir mi diye. Evet belki bunun bir payı vardır. Ama savaşçı olmak gerçekten zor. Savaşçıymış gibi yapmak kolay. Ego için savaşçı olma yoluna girenler bir müddet sonra savaşçıymış gibi yaptıklarını ele veriyorlar. Hele ilk işine gelmeyen durumlara bir bakın.
insan olmaktan neden vazgeçelim?
insan sihirli bir canlıdır, asıl insan olmaya karar vermektir savaşçılığa karar vermek, önce insan şudur tanımlı formu üzerimizden atalım hele.
biraz ağır bir form ama onbinlerce yıldır kireçlenmiş, tortulaşmış, algılarımız üzerinde basınç yapan;
savaşçı, sıkı temizlikçi.
Baskıları, tortuları attığımızda kusursuz yaşamayı başardığımızda egosuz, yansız bir varlığa dönüşmüş oluruz. Bu nedenle artık bildiğimiz manada "insan" kalmıyoruz. Yoksa asıl insan, öz insan gibi bir tanımlanın, dönüşümünü tamamlamış bir savaşçının "varlık" olmasını yetersiz, eksik ve hatta yanlış ifadesi olduğunu düşünüyorum.
Çünkü yenilmeyi kabul edemiyoruz.
Neye yenilmeyi? Veya şöyle sorayım; yenilmekle nasıl bir bağlantısı var savaşçılığın?
Neden savaşçı olmak istiyorum, zor bir soru olmuş. Bunun cevabını ararken gerçekten isteyip istemediğime de baktım, ben bir gönüllüyüm, yolun bitimiyle değil yolun üzerindeki değişimlerle ilgileniyorum
İstemekle ya da istememekle bir ilgisi yok bunun.
Bu bir seçimdir.
Ve seçimi TİN yapar.
Savaşçı olunmaz, savaşçı doğlur savaşçı olmayanlar çiçek çocuğudur:D
yedinciedward, haklısın seçimi tin yapar ama söyle bana lütfen, tin nasıl seçti seni yada tanıdığın herhangi birini?
Tin kişiyi seçer, sen de bir kez seçersin. Buna "kişisel seçim" adını verirsek, her an cayılabilir birşey olduğu sanılır ama bu sefer de tin rahat bırakmaz. bahsettiğim şey soyuttan gelmekle beraber, soyut değildir. eğer bir kez bu niyeti ifade etmişsen sonra bir şekilde savaşçı değilmiş gibi yaşamaya kalkarsan yaşamında herşey somut olarak geriye sarmaya başlıyor, felaket zinciri gibi tuhaf şeyler oluyor, tabi bunu bazılarımız anlıyor. Bu tinden ciddi bir uyarıdır. bence savaşçılık "mafya" gibi bir şey. ya hiç girmeyeceksin ya da girince sadık kalacaksın. alt tarafı tensegrity dediğimiz şey bile (hani kimse bunu demiyor da, tens. ile neleri çektiğimizi, nelerle iletişime girdiğimizi ve açıkça davet ettiğimizi bileydik iki kez düşünürdük)bir süre sonra bir çeşit "sözleşme" halini alıyor.
benim olayım tamamen bitkisel bilgi edinmekti ama kitapların hepsini bitirdim.Özetleme yaparsam enerjimi coğaltacağım rüya görürsem ciftimi geliştireceğim kusursukla erk e kavuşacağımI düşündüğüm bunları deneyimlemek etkilerini görmek falan bana cazip geldi.kısa hayatında yaşam tarzına dönüştüreceğin bilgiler teknikler gibi düşünüyorum.rüzgar yazdığın yorum da cok doğru diyosun tin kendini tanıtmak için savaşcı seciyor belkide.pablitoyu hatırlarsanız don juan ve genaronun elinden naıl kaçmaya calışıyor ama kacamıyorda..dikkat ederseniz diğer savaşcılıkla ilgili olmayan metafiziki konulardan bahsedildiğinde bir çoğuna cevabınız oluyor hatta bazıları sacma bile gelmeye başladı bana.tin bizi elinemi geciriyor?.)
Pablitolar için savaşçıdır diyebilir miyiz? Ben onları daha çok büyücü olarak görüyorum. Hatta büyücü de değil, büyücü çömezi.
Pablitolara ne oldu bilen var mı?
Pablito...
5.Kitap, sayfa 226
(Nestor konuşuyor)
“Eligio da herkes gibi atlamak zorundaydı. Ben atlayışına tanıklık ettim. Benigno ile eşleştirilmişti. Biz büyücülerin başına gelen şeylerin çoğu ortağının ne yaptığına bağlıdır. Benigno biraz keçileri kaçırdı çünkü ortağı geri gelmedi. Öyle değil mi Benigno?”
“Emin ol ki öyle!”
5.Kitap, sayfa 103
(Lidia konuşuyor)
“Bilmeyiz. Pek sevmeyiz onları. Özellikle de Pablito’yu. Korkak o. Yazgısını kabullenmedi ve bundan sıyrılmaya çabalıyor. Büyücülükten bile vazgeçip sıradan bir yaşam sürmek istiyor. Soledad için çok iyi olurdu bu. Ne var, Nagual, Pablito’ya yardımcı olmamız için buyruk verdi. Aslına bakarsan ona yardım ede ede çok yorulduk. Belki de La Gorda onu yoldan sonsuza dek atıverir bugünlerde .”
(Pablito ile Castaneda birlikte atlamışlardı,)
“Biz büyücülerin başına gelen şeylerin çoğu ortağının ne yaptığına bağlıdır.”