" Demek ki öğreteceksin?"
"Hayır !"
"Kızılderili değilim diye mi?"
"Hayır. Kendi yüreğini tanımadığın için! Önemli olan, bi işe neden girmek istediğini kesinlikle bilmendir. Mescalito' yu öğrenmek çok ama çok ağır bir edimdir. Kızılderili olsaydın, yeterdi istekli olman bi başına.Pek az kızılderili böyle bir şey istemiştir."
23 haziran 1961 de DJ ile CC arasında böyle bir konuşma geçer, Castaneda Mescalito deneyimlemek istemekte Don Juan ise hazır olmadığını anlatmakta. Hazır olmama nedeni çok açık, yüreğini tanımamak.
Buradan, savaşçının yolunda, herhangi bir edimimiz için karar alırken ilk danışacağımız yerin yüreğimiz olduğu sonucunu çıkarmalıyız. Ama yüreğimizi tanımıyorsak, yüreğimizin seçimini sürdüremeyeceğimiz, (çünkü seçimlerimizde zaman zaman kim olursak olalım yüreğin rolü olur ve olmuştur) bölünmüş zihnimizin kuşkuculuğu ve sinsiliğiyle başbaşa kalıp, kendimizi haklı çıkartmak zorunda kalacağımız ve yalan bir yaşama yöneleceğimiz açıktır. Elbette yüreğimizi tanımak için de, gerekli cesur ve yaratıcı çabalara girişmeliyiz. Çünkü yürek taşımayan kararlar ve bunun sonucu oluşturduğumuz yollar, yansız olamaz, olmayacaktır. Kendimizi terazinin bir kefesinden indirmediğimiz, sürece, savaşçılığını yaptığınız, olsa olsa zihnimiz olur ki, bir tek zihne yaslanarak çözüm üretmek yağmacı için çalışmak demektir. Bu da savaşçıların tiran olduğu yerdir. Elbette yüreğimizi tanımadan giriştiğimiz her çaba, bizi öncelikle kendimize karşı güvenilmez kılacak, kendi bütünselliğimize ulaşmamızı engelleyecek, ardındanda küçük tiranların yitip gittiği günümüz dünyasında, işe yaramaz minik tiranlar kılacaktır.
Bu da zekiliğin sinsilik ve kurnazlıkla, sabırın vurdumduymazlıkla, kibarlığın budalalıkla ve acımasızlığın gaddarlıkla, zalimlikle değiştirdiğimizin ifadesidir. Yürek taşıyan yolda olmak dileğiyle...