Bu bölümde psikaytr ve antropoloji profesörüyle ilgili deneyimi paylaşıyor Don juan’la Carlos castaneda…
İlk karşılaşmalarından sonra carlos’ta her şey değişmeye başlar. Yani hayatı bir şekilde sarsılır ve değişim gösterir. Bu onu dehşete düşürmektedir. Çok huzursuzdur ve bunu don juan’la konuşmak üzere yanına gider. Don juan ondan bütün ayrıntıları anlatmasını ister. Ciddiyetle onu dinleyecektir bu sefer.
Carlos’un aklı karışıktır. Kendisine ne olduğunu sorar. Don juan her zamanki gibi güler; “sonsuzluğun işleyişi” der. “o gün benimle karşılaştığında algılama biçimine bir şey oldu. Sinirliliğin zamanının dolduğunu bilinçaltı düzeyde anlamış olmadan kaynaklanıyor. Bunun farkındasın ama düşünsel düzeyde farkında değilsin. Zamanın bitti, hepsi bu”
Carlos Castaneda bunun üzerine anlatmaya başlar. Hayatında değişimi hissettiği belli zamanlar vardır ve onun üzerine konuşurlar don juan’la…
Carlos’un kendisiyle ilgili en büyük gözlemi iç gözlem yapamadığıyla ilgilidir. Çocukluk ve ilk gençlik yıllarından söz eder. Ve o dönem de hiçbir şekilde iç gözlem yapmamıştır. Ama bu bir şekilde kendini göstermiştir. Okul yıllarında hayatında köklü bir değişim ihtiyacı ile sarsılır yine. Ve başka bir okula kısa süreli kaydını alır. Bir tür değişimdir bu. O kula gitme sebeplerinden biri bir antropoloji profesördür. Kızılderililer hakkında oldukça bilgili biridir bu. Derslerine girdiği andan itibaren etkileyiciliğini fark eder. Bütün herkes hayranlıkla dinlemektedir onu.
Bu arada bir arkadaşının psikiyatr abisinin yanında da işe başlar. Sorunları olan bir takım gençlerin doldurduğu bantların çözümlemesi yapılacaktır. Bir süre sonra bantların belli kısımlarını değil tümünü dinlemeye başlar carlos. Aradan zaman geçince konuşanlar, anlatılanlar hep hayatının özeti halini almıştır. Kendi hayatının özeti. Her şey bir halini almıştır. Bu onu yine dehşete düşürür. Tam bu açmazlarla uğraşırken bir gece yarısı psikiyatr kapıyı çalar. Ve sekreter ile yaşadığı deneyimi acılar içerisinde ve öfkeyle anlatır sabah kadar. Aynı gün okulda derse giden Carlos, antropoloji profesörünün derste anlattığı çahiçi çiğneyen kadınlarla ilgili deneyimi son nokta olur onun için ve pılısını pırtısını toplayıp los angeles’e geri döner.
Bütün bu deneyimler onu hiç tanımadığı bir duygusal duruma sokmuştur. Buna içgözlem der carlos.
Don juan ise güler ve bunun bir devrin sonu olarak adlandırı. Dünyasının yıkılmasından bahseder ve ve yıkılırken de biraz patırtı çıkartıyordur. Hatta kıvrım kıvrım kıvranıyordur ve kuyruğuyla çarpıyordur onu...
Dünyan yıkılırken; kıvrım kıvrım kıvrandırır. Değişme, dönüş...