Bu kitap Carlos Castaneda’nın Don Juan Matus’la karşılaşmasının ve bu karşılaşmada yaşadıklarını öğrenim gördüğü üniversitede bir tez haline getirmesinin öyküsünü anlatıyor. Carlos Castaneda çok sonra yaşadıklarının bunlardan ibaret olmadığını, bunların buz dağının görünen yüzü olduğunu kavrayacaktır. Biz de bu durumu öteki kitapları okurken fark edecektik.
Don Juan Matus, Castaneda aracılığıyla bizlere savaşçının yoluyla ilgili kavramları bu kitapta, sanki başka bir şeylerden bahsediyormuş gibi sunmaya başlamıştır. Israrla mescalito’yu deneyimlemek isteyen Carlos Castaneda’nın kendini hazırlaması gerekip gerekmediğini sormasına şöyle yanıt verir:
“Hayır, yalnızca bekleyeceksin. Belki vazgeçersin bu sevdadan bir süre sonra. Hemen yılıyorsun. Dün gece işler biraz sarpa sarınca kaçıp gidecektin. Mescalito, amaçta sıkılık ister.”
Bilgi yoluna giren bir savaşçını en önemli özelliğidir bu: Niyette kararlılık, başka bir ifadeyle bükülmez niyet(unbending intent). Eğer öğrenim için gerekli kararlılık ve niyet yoksa, o insanı çıldırtabilecek çok şeyin bulunduğunu söyler Don Juan. Ancak duyguların, bükülmez bir niyete sahip bir insan için engel olamayacağını, çünkü böyle bir insanın duygularını denetimi altında tutabileceğini de ekler.
Bize yabancı olan bir dünyanın içine çekilirken, bizlere hiç bahsedilmeyen şeylerden bahseden garip bir adamın sözlerini işitmeye başlarız yavaş yavaş:
“Hiç kimseye kızmam ben! Hiç kimse o denli önemli bir şey yapamaz ki. İnsanın edimleri önem taşıyorsa senin için, o zaman kızarsın.”
Bize verilen eğitimde kabul edilemeyecek bir önermedir bu. Benliğimizin üzerinde durduğu yapının parçalanması anlamına gelen bir meydan okumayla karşı karşıyayızdır. Hiç kimse o denli önemli bir şey yapamaz ise bizim önemliliğimiz nerededir? Sadece bir düşünce midir bu önemlilik? Düşünme biçimimizi değiştirebilecek güce kavuştuğumuzda yok olup giden…