Mercedes Peralta odama aniden girdi. Yatağa oturdu ve rahat edene kadar kıpırdadı. “Eşyalarını bavuldan çıkar. Ülkenin uzak bölgelerine her yıl seyahat eder. Onun için Agustin’e artık gidemezsin” dedi. Öylesine kesin konuşmuştu ki biraz önce Agustin ile telefonda görüştüğü hissine kapıldım; fakat yakında bir telefon olmadığını biliyordum. O anda Candelaria odaya bir tepsi içinde en sevdiğim yiyeceklerle girdi: Guava jölesi ve birkaç dilim beyaz peynir.
“Agustin ile TV karşısında, ruhsal iletişim içinde oturmakla aynı olmadığını biliyorum ama şu anda benden başkası yok” dedi. Tepsiyi gece masasının üstüne koydu ve dona Mercedes ile karşılıklı oturdu. Dona Mercedes güldü ve sevdiğim yiyecekleri yememi önerdi. Agustin’in uzak ve unutulmuş kasabalarda tanındığını ve oraları her yıl ziyaret ettiğini söyledi. Agustin’in çocukları tedavi etmek konusundaki yeteneklerinden uzun uzadıya söz etti.
“Ne zaman geri dönecek?” diye sordum. Onu tekrar göremeyeceğim düşüncesi beni derin üzüntüye boğdu. Dona Mercedes “Belli olmaz, altı ay belki de daha fazla. Bunu yapmasının nedeni büyük bir borç ödemesi gerektiğine inandığı içindir” dedi.
“Kime borcu var?”
Candelaria’ya baktı, ardından ikisi birden bana bilmem gerekirmiş gibi baktılar. Nihayet dona Mercedes “Cadılar bu tür borçları çok tuhaf bir şekilde anlarlar. Şifacılar, azizlere, kutsal bakireye ve Hz. İsa’ya dua ederler. Cadılar ise, güce dua ederler: ilahileri ile onu çağırırlar” dedi. Yataktan kalktı ve odayı arşınlamaya başladı. Hafif bir sesle, sanki kendi kendine konuşuyormuş gibi, Agustin her ne kadar azizlere dua etse de onun daha yüksek ve insandan farklı bir düzene borçlu olduğunu söyledi.
Dona Mercedes bir süre sessiz kaldı. Bana bakan yüzünden herhangi bir duygu sezmek mümkün değildi. “Agustin bu yüksek düzenden tüm hayatı boyunca haberdar oldu, çocukken bile” diye devam etti. “Annesini götürecek olan aynı adamın gecenin karanlığında ve yağmurda, yarı ölü durumda, onu bulup bana getirdiğini söyledi mi?”. Dona Mercedes benim yanıtımı beklemeden hızla ekledi “Agustin’in başarısının sırrı daima o yüksek düzenle uyum halinde oluşudur. Bunu şifalarında ve büyülerinde başarır”. Yine bir süre ara verdi, önce tavana baktı, ardından gözlerini bana doğru alçaltarak “Bu yüksek düzen Agustin’e ve Candelaria’ya bir lütufta bulundu. Doğdukları andan itibaren onlara yardımcı oldu. Candelaria borcunun bir kısmını bana hizmet ederek ödüyor. O var olan hizmetçilerin en iyisidir”.
Dona Mercedes kapıya doğru yöneldi, dışarı çıkmadan dönüp Candelaria’ya ve bana baktı. Yüzünde büyüleyici bir gülümseme ile “Senin de bir ölçüde, o yüksek düzene büyük miktarda borçlu olduğunu sanıyorum. Bu bakımdan borcunu geri ödemeye gayret et” dedi. Uzun süre bir söz edilmedi. İki kadın bana beklenti ile baktılar. Sanki onlara doğal gelen, Agustin’in bir büyücü olarak doğmuş olduğu ve Candelaria’nın bir cadı olarak doğmuş olduğu ilişkisine benzer bir ilişkiyi kurmamı bekler gibiydiler.
İki kadın beni geniş gülümsemelerle dinlediler. Ardından dona Mercedes “Agustin kendi bağlantılarını kurmak gücüne sahiptir. Şans çarkının kendisi olan o yüksek güç ile ve de cadının gölgesi ile veya şans çarkını çeviren her ne ise, onunla doğrudan bağlantısı vardır” diye ekledi.