8 Nisan 1962
Castaneda ziyaretlerinden birinde ölüm hakkında sorular sormaya başlar. Ölümün kişiliğiyle ve neye benzediğiyle ilgili sorulardır bunlar. Bir savaşçının son dansını seyreden ölümün bir insana mı benzediğini ya da benzer bi şey mi olduğunu öğrenmek ister. Don juan her zamanki gibi “ne fark eder ki” yanıtını verir. Bunun üzerine castenada, bu imgenin onu büyülediğini ve Don Juan’ın bu sonuca nasıl ulaşmış olduğunu öğrenmek istediğini söyler.
“Çok basit bir şey bu” der Don Juan cevaben. “Bir bilgi adamı ölümün son tanık olduğunu bilir, zira görür.”
“Yani sen bir savaşçının son dansına tanıklık mı ettin?” diye sorar yine castaneda…
“Yo” der Don juan. “İnsan tanıklık edemez buna. Yalnızca ölüm yapabilir. Ne ki, benim kendi ölümümün bana baktığını, benim de ölürmüş gibi dansettiğimi görmüşlüğüm vardır. Dansımın sonunda ölüm herhangi bir yönü imlemedi, gözümün bebeği gibi sevdiğim yer benimle vedalaşarak sallanmadı. Demek ki bu dünyada henüz zamanım dolmamıştı da ölmemiştim. Bütün bunlar olduğu zaman sınırlı erke sahiptim, kendi ölümümün hedefini anlamamıştım, ölüyorum sanmıştım.”
Sonra ölüm tanımlamaları geliyor Don Juan’dan…
“Ölüm insana benzemez bir tür varlıktır o. Ama onun hiçbir şey olmadığını söyleyebileceğimiz gibi her şey olduğunu da söyleyebiliriz. Her ikisinde de gerçeklik payı var. Ölüm insanın istediği her bi şeydir. Benim insanlarla aram iyidir o yüzden ben insana benzetirim ölümü. Gizler de çeker beni, onun için gözleri çukurdur ölümün bana göre. Onların içinden ötelere bakabilirim. Bir çift pencere gibidir gözleri, ama gözlerin devindiği gibi devinen. O halde diyebilirimki, bi savaşçı yeryüzündeki son dansını oynarken ölüm iki delik gözüyle onu izler.”
Bunun bütün savaşçılar için aynı olup olmadığını merak eder castaneda. Erk dansı yapan savaşçılar için aynıdır ama değildir de yanıtını alır. Ölüm kişisel bi meseledir. Herhangi bi şey şeklinde görülebilir. Bi kuş, bi ışık, bi insan, bi çalı, bi çakıl, bi parça sis ya da bilinmeyen bi varlık.
Ölüm imgeleri Castaneda’yı biraz tedirgin eder. Ölüm imgelerinin yetiştiriliş tarzıyla alakalı olup olmadığını merak eder.
“İnsanın yetiştiriliş tarzıyla yok bi ilgisi” der Don juan. “İnsanın herhangi bir şeyi ne şekilde yapacağını belirleyen şey kişisel erktir. Bir insan yalnızca kendi kişisel erkinin bir toplamıdır. O toplam da insanın nasıl yaşayacağını, nasıl öleceğini belirler.”
Kişisel erk konusunu biraz daha irdelemek ister Castaneda… Kişisel erkle ilgili sorular sorular.
“Kişisel erk bir duygudur” der Don Juan. “Şanslı olmak gibi bir şey. Yani ona bir hava,i bir ruh hali de diyebiliriz. Kişisel erk insanın kökenine bakılmaksızın edindiği bir şeydir. Bir savaşçının bir erk avcısı olduğunu, erkin nasıl avlanıp biriktirilebileceğini sana öğretmekte olduğumu anlatmıştım. Senin sıkıntın, aslında hepimizin sıkıntısı, ikna olmamaktır. Kişisel erkin kullanılabileceğine, onu biriktirmenin olasılığına inanmaya gereksinmen var, şu ana dek ikna olmadın sen.”
Castaneda Don Juan’ın kendisini ikna ettiğini söyler gülümseyerek.
“İkna olmak demek kendi başına eyleme geçebilmek demektir” der Don Juan. Castanedayı kendisine benzettiğini söyler ardından. O da Castaneda gibi bütün çabaların boş olduğunu nasılsa bir gün ölüneceği için bir savaşçı olmanın ne fark edeceğini düşündüğünü söyler. Bir gün gerçekten anladığında ise ne müthiş bir fark ettiğini kavrar ve ondan sonra ikna olduğunu ancak söyleyebilir. Bu noktadan sonra kendi başına ilerleyebilir insan Don Juan’a göre. Hatta bilgi adamı bile olunabilir.
Castaneda bilgi adamlığı konusunu derinleştirmek ister ama Don Juan onu kişisel erk biriktirme konusuna kanalize eder. Bunun önemli olduğunu söyler.
Bundan sonraki bölümde bir deneyim yaşanır. Bu deneyim sözel anlatılacak ve tartışılacak.
-Erk avcılığı yabansıdır önceden tasarlanmaz, bu onu heyecanlı kılar J
-Giz, kendine neler yaptığında değil, yapmadığındadır. (don Juan’ın dinçliği ve gençliği hakkında not)
-Kişisel erki aktardığında eğer karşı taraf bunu kişisel erk arayışında kullanmadıkça bir işe yaramaz (Güncel)
-Gerinme hareketi, bütün kasları hissederek. Bunu sık yapıyor dikkatimi çekti. Yararlı alışkanlık diyor buna.
-Bir savaşçı, kişisel erki ister küçük ister muazzam olsun, ona güvendikçe kusursuzdur. (kendine güven mevzuu)
-Karanlıkta yürüme yöntemi; erk tırısı… Gövde hafif öne eğik, belkemiği düz. Dizler hafifçe bükülmüş. Her adım atışta dizler neredeyse göğse kadar kalkıyor. Her iki elin işaret parmağı ve baş parmaklar dışarı diğer parmakla al ayasına doğru kıvrık durumda. Önüne odaklanacaksın. Sağa sola bakmak akışı keser.
-Erk biriktirme; azar azar sızıntı noktalarının tıkanması. Düşünerek tasarlayarak olmaz. Erk birikir yavaş yavaş. Biriktiği sırada dikkat çekmeme gibi bir özelliği vardır.
-Erkin anahtarı nasıl yapılacağını bildiğin şeyi yapmamak.