BÖLÜM 2
YAŞAM ÖYKÜSÜNÜ SİLİNMESİ
‘’Benim kişisel geçmişim, yaşamöyküm, yani kişisel tarihim filan yok, ’’ dedi Don juan. Bir gün yaşamöyküme artık gereksinmem olmadığını bulguladım, tıpkı içki gibi, fırlatıp attım onu’’.
Don juan, ‘’ Artık yaşamöyküm filan yok benim dedi ve incelercesine yüzüme baktı. Sürdürdü ardından, ‘’Artık gereksinme duymayacağımı düşünerek, bir gün boşladım bu şeyler. ’’
‘’İnsan nasıl olur da yaşam öyküsünü bir yana atar?’’
‘’İnsan önce onu bir yere fırlatıp atma İSTEĞİNİ duyması gerekir ‘’, Sonra da azar azar, uyumlu bir biçimde kesip atmaya çalışmalıdır onu’’.
‘’ Bir insan niçin böyle bir istek duysun ki?’’
Bu adamı anlamıyordum. Zihnimde onunla ilgili izlenimlerimi geçirmeye başladım; ilk görüşmemiz sırasında bana o benzersiz biçimdeki gizemli bakışın, çevremizdeki her şeyden doğrulamalar çıkarmasındaki büyüleyiciliği, sinir bozucu ama gülünç yanıtlarıyla uyanıklığı, ana ve babasıyla ilgili soruşturmalarıma karşı oymadığı şaşırtmacalı ama yalın bönlük rolünü ve beni allak bullak eden sözlerindeki beklenmedik çarpıcılığı.
Don juan, düşüncelerimi okurmuşçasına ‘’benim ne olduğumu çıkartamıyorsun bir türlü, dimi? ‘’ diye sordu. ‘’ Benim kim ya da ne olduğumu asla bilemeyeceksin sen, zira bir yaşamöyküm yoktur benim. ’’
Don juan beni tanıyan herkesin bana ilişkin bir fikre sahip olduğunu, benimde tüm edimlerimle o fikirleri desteklemeyi sürdürdüğümü söyledi.
‘‘ görmüyor musun’’?
‘’ Ana babana, yakınlarına arkadaşlarına yaptığın her şeyi anlatarak yaşamöykünü ha bire yenileyip durmak zorundasın. Öte yandan şayet yaşam öyküsü diye bir şey yoksa kimseye verecek bir hesabın da yoktur; hiç kimse senin eylemlerine kızamaz ya da ettiklerinden ötürü düş kırıklığına uğramaz. En güzeli de, hiç kimse seni düşünceleriyle tutsak edemez. ’’
İçimde bulunduğumuz durumda son kerte tutarsız bir şey vardı. Kültür düzeyi bir üniversite öğrencisininkinden aşağı yaşlı bir Kızılderili ile felsefi tartışmalara girmeye kalkışmak bana gülünç geliyor, böyle bir şeyi onuruma yediremiyordum.
‘’ En iyisi tüm yaşam öykünü silmektir ‘’ dedi. ‘’ Zira başkalarının bizleri tökezleten düşüncelerinden özgür kılacaktır bizi bu. ’’
‘’bak kendine bir kez, ’’
‘’ Şu anda gelmekte misin, gitmekte misin, bilemektesin. Bunun nedeni de, benim kendi yaşam öykümü silmiş olmamdır. Ben azar azar, kendi çevremde ve yaşamımın çevresinde bir sis tabakası yarattım. Şimdi artık hiç kimse benim kim olduğumu ya da ne yaptığımı kesin olarak bilemez. ’’
‘’ Ama sen kendinin kim olduğunu biliyorsun değil mi?’’
‘’ Elbette bilmiyorum’’
‘’Hiç kimse bilmez benim yaşam öykümü. Kim olduğumu ya da ne yaptığımı hiç kimse bilmez Ben bile. ’’
Azar azar çevrende bir sis tabakası yaratmalısın; her bir şey kesinliğini yitirene dek, artık hiçbir şeyin belirli ya da gerçek olmadığı bir kerteye ulaşana dek çevrendeki her bir şeyi silmelisin.
‘’Yaşam öykünü silmek zorundasın. ’’
‘’Önce basit şeylerden başla, gerçekten ne yaptığını açıklamamak gibi. Sonra seni yakından tanıyan herkesten uzaklaşmalısın. Bunları yaparak çevrende bir sis tabakası oluşturacaksın. ’’
‘’İnsanlar beni neden tanımasınlar? Bunun ne zararı var ki ??? ‘’
‘’Zararı; bir kez seni tanımaya görsünler artık seni kullanırlar da kullanırlar ve o andan başlayarak onların düşüncelerinin seni bağlamasını önleyemezsin. Ben kendim, tanınmamış olmanın getirdiği özgürlüğe tutkunum. Kimse beni örneğin seni bildikleri gibi, şaşmaz bir kesinlikle bilemezler. ’’
Ama bu Yalancılık sayılır !!
‘’Yalanlar salt bir yaşa öyküsü olduğu sürece yalandır.
‘’ insanın kişisel bir geçmişi yoksa ’’ söylediğin hiçbir şey yalan, diye algılanmaz. Senin hatan, herkese her bir şeyi, kendini tutamayıp, açıklama zorunda kalmandır, bunu yaparken bir yanda da yaptığın şeyin taptaze, yepyeni bir şey olmasını istemendir. Yaptığın her şey bir şeyi açıkladıktan sonra coşkunluğunu sürdüremediğin için de, olayı canlı tutmak amacıyla yalanlara başvurmandır. ’’
‘’Şu andan başlayarak, insanlara göstermek istediğin şeyleri göstermelisin sırf’’
‘’ama bunu nasıl yapmış olduğunu hiç söylemeden. ’’
‘’ Anlamaya çalış, ’’
‘’ iki seçeneğimiz var yalnızca; ya her bir şeye gerçek ve kesin, diye bakarız ya da öyle bakmayız.
Birinci yolu tutarsak, kendimizden de dünyadan da bir tat alamaz, sıkıntıdan patlarız. İkinci yolu tutarda yaşamöykümüzü silersek, bir sis yaratırız çevremizde, tavşanın nerden çıkıvereceğini kimselerin, kendimizin bile bilmediğimiz son kerte coşkulu ve gizemli bir durum yaratırız. ’’
‘’Hiçbir şeyin kesin olmaması durumunda uyanık kalırız, sürekli tetikte dururuz. Tavşanın hangi çalılığın ardında saklandığını bilmemek, her bir şeyi biliyormuşçasına davranmaktan çok daha coşturucudur. ’’