Sohbetlerde tercihiniz doğruyu söylemektense, başkalarının sizden hoşlanmasını sağlamak oluyorsa. Karşınızdaki memnun etme arzunuz yüzünden saçma esprilere gülüyorsanız. Tanımadığınız insanlara karşı, otelin zengin müşterilerine selam verirken onlara yaranmaya çalışan bir kapıcının yılışık tavırlarını takınıyorsanız. İstisnasız herkes tarafından sevilmeyi istemek gibi hastalıklı bir arzudan kaynaklanan o salyalı coşkuyu yaşıyorsanız. Bir topluluk içindeyken, çoğunluk tarafından kabul gören fikirleri sorgulamaya kalkmıyorsanız. Alanlarında otorite olmuş kişilerin onayını almaya çalışıyor, onlarla karşılaştıktan sonra da acaba beni beğendiler mi diye endişelenip duruyorsanız. Gümrük kontrolünden ya da polis arabalarının yanından geçerken, üniformalı memurların sizin için iyi şeyler düşünmesini istiyorsanız gizliden gizliye.
Beğenilme arzusu hastalığına yakalanmışsınız demektir.
Çok çarpıcı bir konuyu paylaşmassın.
Nerdeyse tüm yaşantımız bunun üzerine kuruludur.Hep başkaları tarafından nasıl algılandığımızı düşünür dururuz.
kılığımız kıyafetimiz beğenilerimiz konuşma tarzımız mimik ve jestlerimiz hep birilerini etkilemeye dönüktür.
Birilerinin dikkatini çekemezsek moralimiz bozulur.birisini sevmekten çok bizimkisi sevilme arzusudur,birisini can kulağıyla dinlemek değil kendimizi anlatma derdindeyizdir.
Bütün yatırımımızı daha çok beğenilme arzumuzu kışkırtmak için kullanırız.
Kişisel önem canavarı bin başlıdır üstesinden gelmeliyiz kendimize başkasının gözlerinden değil kendi gözlerimizden bakmalıyız.
Beğenilme arzusu hastalığına bir tersinlemeyle örnek verelim
"Ben seni seviyorum diye sabahlar icat edildi"
Sevenide sevilenide mahkemeye verirsin valla :)
Şairdeki kibre bak :))