Bilgi yolunda bizi bekleyen dört doğal düşman olduğundan söz eder Don Juan:
Korku, berraklık, erk (güç), ve yaşlılık…
Don Juan, öğrenmeye başlayan bir insanın hiçbir zaman gerçekleşmeyecek ödüller beklediğini, çünkü öğrenmenin zorluklarını henüz bilmediğini anlatır. Öğrenmeye başlayan kimsenin düşünceleri çatışmaya başlar, öğrendiği şey beklediği gibi çıkmamıştır. Bu durum korku yaratır. Her adım yepyeni görevler yükler insana ve bu da kişinin korkularının birikmesine yol açar. İnsanın yaşamı bir savaş alanına döner.
Don Juan, birinci düşman olan korkuyla böyle karşılaşıldığını ve korkuyu yenmenin son derece güç olduğunu söyler. Korkuyu görüp de kaçan birinin bilgiye filan ulaşmasını mümkün görmez.
Korkuyu nasıl yener bir kimse? Bu soruyu şöyle yanıtlar Don Juan: “Korkusunu göğüslemesi, korkusuna karşın öğrenme yolunda bir adım daha ilerlemeyi göze alması gerekir. Korkuyla dolmalı. Evet! Ama korksa da ilerlemeyi sürdürmeli, durmamalı. Bu işin yöntemi böyledir. Korkunun pes edeceği bir an gelecektir.”
Bunu başaran birinde korkunun yerini zihin berraklığı alır. Ne istediğini bilen biridir artık o, hangi adımları atması gerektiğini bilir. Herşey apaçıktır. İkinci düşman insanın karşısına çıkmıştır. Berraklık korkuyu kovar ama insanı körleştirir. İnsan artık kendisinden şüphe etmiyordur. Doğru ya, her şey apaçık ortadadır. Eğer insan kendisini bu sözde güce bırakırsa ikinci düşmana boyun eğmiş olacağını vurgular Don Juan: “Öğrenme diye bir şey kalmaz bu durumda. Sabırlı olması gereken yerde aceleci davranacak ya da acele edilmesi gereken yerde sabırlı olmayı seçecektir. Zaman gelecek, artık yeni bir şey öğrenme yetisini yitirecektir.”
Berraklığın gözleri önündeki bir noktadan başka bir şey olmadığını anlayabilen biri bu düşmanı yenmiş olacaktır Don Juan’ göre. Bu kimse aradığı güce kavuşmuştur artık. İstediğini yapabilir bu güçle. Her şeyi görüp her istediğini yapabildiği bu anda üçüncü düşmanla da karşılaşmış olur. Çok zorlu bir düşmandır güç (erk). Kendi gücüne yenilen biri bu gücü doğru dürüst yönlendiremeden ölür gider. Bu güç o insana sadece yük olur. Ve ancak bu gücün kendisine ait olmadığını kavrayabilen biri bu düşmanı yenebilir. Bu kimse gücü ne zaman ve nasıl kullanacağını bilir.
Son düşmanla bu esnada karşılaşılır: yaşlılık. Yaşlılığı yenemeyiz, sadece sonuçlarını erteleyebiliriz. Bu dönemde insan korkusuzdur, berraktır. Gücünü denetim altına alabilmiştir. Ancak yaşlılığın çekilme, dinlenme arzusuna kaptırıp kendini, çabayı bırakırsa bir anda yitirir savaşımını. “Ama insan silkinir de yorgunluğundan sıyrılır, yazgısının gerektirdiği yaşamı sürdürürse, bu son yenilmez düşmanıyla savaşımda bir an dahi olsa başarılı olsa, işte o zaman bilgi adamı olmuş demektir. Berraklığın, gücün ve bilginin egemen olduğu bu an yeterlidir onun için.”