[ Kilitli ] 5. İkinci Erk Çemberi'nden Alıntılar

Açımlama

Ben ikinci Erk Çemberi'ni yazana dek aradan yıllar geçti. Don Juan gideli çok olmuştu, ve bu kitaptan yapılan alıntılar onun söylemiş olduklarından anımsadıklarımda—yeni bir durum, yeni bir gelişmeyle tetiklenmiş anılardır bunlar. Yeni bir oyuncu belirmişti yaşamımda. Don Juan’ın yoldaşı, Florinda Matus. Don Juan ayrıldığında, Florinda’nın eğitimimizin son kısmını bir şekilde toparlaması için geride bırakıldığını don Juan’ın tüm öğrencileri anlamıştı.

“Benliğin zedelenmeden bir kadından emirler almayı becerene dek tam olmayacaksın,” demişti don Juan. “Ama o kadın herhangi biri olamaz. Özel bi kişi olmalı, erk sahibi, hep hayal ettiğin ‘yetkili adam’ havalarına girmene izin vermeyecek denli de amansız biri olmalı.”

Söylediklerine gülüp geçmiştim elbette. Şaka ettiğinden kuşkum yoktu. Oysa şaka filan yapmıyordu. Bir gün, Florinda Donner-Grau ve Taisha Abelar geri döndüler, ve birlikte Meksika’ya gittik. Guadalajara kentinde bir büyük mağazaya girdik, orada Florinda Matus’u, hayatımda gördüğüm en muhteşem kadını bulduk; son derece uzun—bir seksen boyunda, ince, çıkık kemikli, çok güzel yüzlü, yaşlı, ancak çok genç kadını.

“Oh! Hele şükür!” diye bağırdı, bizi görünce. “Üç Silahşörler! Üç Ahbap Çavuşlar— İki Çiçek, Bir Böcek! Her yerde sizi arıyordum!”

Başka lafa hacet kalmadan, idareyi ele almıştı bile. Florinda Donner-Grau, elbette sınırsız sevinmişti. Taisha Abelar her zamanki gibi son derece mesafeliydi, bense yerin dibine geçmiş, adeta hiddetlenmiştim. Küstah ağzını daha ilk açışında “İki Çiçek, Bir Böcek!—Üç Ahbap Çavuşlar” gibi boktan bir karşılamayla ortaya çıkan bu kadınla çatışmaya hazırdım.

Ancak varlığından haberim bile olmayan yanlarım imdadıma yetişti, can sıkıntısı ve öfkeyle tepki göstermemi engelledi, Florinda’yla çok iyi, hayal edebileceğimden de iyi bir şekilde anlaştık. Bizi demir yumrukla yönetiyordu. Yaşamlarımızın tartışılmaz kraliçesiydi. Bizi yönetme işini en ustalıklı şekilde başaracak erke ve yansızlığa sahipti. Bir şey istediğimiz gibi gitmediğinde kendimize acımamıza ve sızlanmalar içinde boğulmamıza izin vermezdi. Don Juan’a hiç benzemiyordu. Don Juan’ın sağduyusu yoktu onda, ama bu eksikliğini dengeleyecek başka bir niteliğe sahipti: son derece hızlıydı. Bir durumu tümüyle kavrayıp anında kendisinden bekleneni yapması için tek bir bakışı yeterliydi.

En sevdiği, ve benim de çok hoşlandığım manevralarından biri, bir dinleyici topluluğuna ya da sohbet ettiği bir grup insana resmi bir edayla şöyle sormaktı: “Gazların basıncı ya da yer değiştirmesi hakkında bilgisi olan biri var mı aranızda?” Böyle bir soruyu tam bir ciddiyet içinde yöneltirdi. Dinleyiciler, “Hayır, hayır, yok,” dediğinde de, “O zaman istediğim her şeyi söyleyebilirim, değil mi?” der, ve gerçekten de ne isterse söylerdi. Bazen öyle saçmalardı ki, gülmekten yerlere yuvarlanırdım.

Öbür klasik sorusu da şuydu: “Burda kimse şempanzelerin retinaları hakkında bir şey biliyor mu? Bilmiyor mu?”—ve Florinda şempanzelerin retinaları hakkında gaddarca zırvalamaya başlardı. Daha önceleri, öylesine eğlendiğim başka bir zaman hiç olmamıştı. Hayranı ve tartışmasız destekçisiydim onun.

Bir keresinde kuyruk sokumumda bir fistül çıktı; yıllar öncesinde kaktüs dikenleriyle dolu bir dere yatağına düşmüştüm, o yüzden olmalıydı. O zaman vücudumdan yetmiş beş iğne çıkarmışlardı. Bir tanesi ya tam çıkmamış, ya da içerde toprak kalıntıları kalmış olmalı ki, yıllar sonra orda bir fistül oluştu.

Doktorum, “Önemli değil,” dedi, “sadece deşilecek bir iltihap kesesi var. Çok basit bir operasyon. Temizlemek birkaç dakikadan fazla sürmez.”

Florinda’ya danıştığımda şöyle dedi, “Sen nagualsın. Ya kendini sağaltır, ya da ölürsün. Başka yolu yok, çifte standart olmaz. Doktorun deştiği bir nagual olman için erkini yitirmiş olman gerek. Ya fistülden ölen bir nagual? Utanç verici.”

Florinda Donner-Grau ve Taisha Abelar’ın dışında, don Juan’ın öğrencilerinin hiçbiri Florinda’dan hoşlanmıyorlardı. Korkutucu biriydi. Hakları olduğuna inandıkları özgürlüğü onlara asla vermiyordu. Onların şamanlık-taslayıcı eylemlerini asla onaylamıyor, savaşçının yolundan her ayrılışlarında etkinliklerine son veriyordu.

ikinci Erk Çemberinden yapılan derlemede, öğrencilerin birbirleriyle çekişmesi apaçık meydanda. Don Juan’ın öbür öğrencileri aşırı bencil taşkınlıklarla dolu, her biri kendini öne çıkaran, kendi değerini kabul ettirmeye çalışan yitik bir gruptu.

Ondan sonra yaşamlarımızda olup biten her şey Florinda Matus’un derin etkilerini taşıdı, ama kendisi hiçbir zaman ön plana çıkmadı. Daima geri plandaydı— akıllı, komik, amansız. Florinda Donner-Grau ve ben daha önce hiç kimseyi sevmediğimiz kadar sevdik onu; ve ayrıldığında, Florinda Donner-Grau’ya adını, mücevherlerini, parasını, zarafetini, sosyal becerisini miras bıraktı. Florinda Matus hakkında asla bir kitap yazamayacağımı biliyordum; eğer biri bunu yapacaksa, bu Florinda Donner-Grau olmalıydı; onun gerçek varisi, en sevgili kızı. Ben, Florinda Matus gibi geri planda bir figürdüm sadece; bir savaşçının yalnızlığını gidermek, ve yeryüzünden geçişimin tadına varmak için don Juan tarafından oraya yerleştirilmiş biri.